Marie Antoinette, koningin van Frankrijk en dochter van het Habsburgse keizerrijk, kreeg vier kinderen met koning Lodewijk XVI. Hoewel ze geboren werden in rijkdom en pracht, werd hun leven getekend door tragedie en politieke onrust. In dit artikel lees je alles over de kinderen van Marie Antoinette — hun geboorte, hun leven aan het hof van Versailles en het aangrijpende lot dat hen tijdens de Franse Revolutie trof.
De geboorte van de kinderen van Marie Antoinette
Na acht jaar huwelijk kregen Marie Antoinette en Lodewijk XVI in 1778 eindelijk hun eerste kind. De komst van een erfgenaam werd met enorme vreugde gevierd, want het koningspaar stond onder druk om de dynastie voort te zetten. In totaal kregen zij vier kinderen:
- Marie-Thérèse Charlotte (1778–1851), bekend als Madame Royale, de oudste dochter.
- Louis Joseph Xavier François (1781–1789), de eerste zoon en dauphin van Frankrijk.
- Louis-Charles de France (1785–1795), later door royalisten aangeduid als Louis XVII.
- Marie Sophie Hélène Béatrix (1786–1787), de jongste dochter.
Hoewel ze in luxe opgroeiden, kregen de kinderen al vroeg te maken met ziekte en verlies — en later met de dramatische omwentelingen van de Franse Revolutie.
De kinderen van Marie Antoinette en hun tragische lot
Marie-Thérèse Charlotte – de enige overlevende
Marie-Thérèse was de oudste en uiteindelijk de enige van de vier kinderen die de volwassen leeftijd bereikte. Ze werd tijdens de Revolutie gevangengenomen in de Temple-gevangenis, waar ze haar ouders en broertje verloor. Na haar vrijlating leefde ze in ballingschap, trouwde met haar neef Lodewijk Anton van Frankrijk en bleef tot haar dood in 1851 een symbool van de gevallen monarchie.
Louis Joseph – de dauphin die nooit regeerde
De tweede in lijn voor de troon, Louis Joseph, werd beschouwd als een hoopvolle troonopvolger. Hij was echter van jongs af aan ziekelijk en overleed op slechts zevenjarige leeftijd, nog vóór het uitbreken van de Revolutie. Zijn dood was een grote klap voor zijn ouders, die op dat moment al onder enorme publieke druk stonden.
Louis-Charles – het “verloren” koningskind
Na het overlijden van zijn broer werd Louis-Charles de nieuwe dauphin en dus erfgenaam van de troon. Toen de monarchie viel, werd hij samen met zijn familie opgesloten. Zijn ouders werden geëxecuteerd, en Louis-Charles bleef als kind alleen achter in gevangenschap. Hij stierf op tienjarige leeftijd, waarschijnlijk aan ziekte en verwaarlozing. Zijn dood maakte hem tot een tragisch symbool van het verloren koningshuis, en er ontstonden later zelfs complottheorieën dat hij zou hebben overleefd.
Marie Sophie Hélène Béatrix – een kort leven
De jongste dochter van Marie Antoinette leefde slechts elf maanden. Haar vroege dood was een hartverscheurende gebeurtenis voor de koningin, die bekendstond als een liefdevolle maar beschermde moeder.
Een moeder in turbulente tijden
Marie Antoinette werd vaak neergezet als een afstandelijke koningin, maar uit brieven en getuigenissen blijkt dat ze diep gehecht was aan haar kinderen. Ze bracht veel tijd met hen door in de privévertrekken van Versailles, ver van de politieke intriges van het hof. De Revolutie maakte echter abrupt een einde aan dit familieleven.
Tijdens haar gevangenschap schreef ze brieven vol verdriet over haar kinderen. Vooral het verlies van haar jongste zoon, Louis-Charles, raakte haar diep. Het moederlijke aspect van Marie Antoinette toont een andere kant van de vrouw die in de geschiedenis vaak alleen als koningin wordt gezien — een moeder die alles verloor wat haar dierbaar was.
Het blijvende erfgoed van de kinderen van Marie Antoinette
Het verhaal van de kinderen van Marie Antoinette weerspiegelt de ondergang van het ancien régime. Hun leven begon in pracht en macht, maar eindigde in gevangenschap, ziekte en ballingschap. Alleen Marie-Thérèse wist te overleven en bleef de herinnering aan haar familie levend houden.
De tragiek van deze koninklijke familie laat zien dat zelfs in een wereld van paleizen en privileges geen mens immuun is voor verlies en verandering. De kinderen van Marie Antoinette blijven een aangrijpend symbool van onschuld te midden van een tijdperk vol onrust en revolutie.